ODPOWIEDŹ:
Nie ma przepisu, który wprost ustanawiałby nakaz prowadzenia dokumentacji medycznej w języku polskim. Nakaz taki zawarty został jedynie w odniesieniu do karty informacyjnej z leczenia szpitalnego (§ 21 ust. 4 pkt 1 rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania, Dz. U. z 2020 r. poz. 666 z późn. zm.).

Ogólny nakaz prowadzenia dokumentacji medycznej wywieść można natomiast z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, zgodnie z którym: pacjent, w tym małoletni, który
ukończył 16 lat, lub jego ustawowy przedstawiciel mają prawo do uzyskania od lekarza przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. Ponadto, zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych.

W tym zakresie za "przystępną" trudno uznać informację podaną w języku obcym dla pacjenta. Wydaje się zatem, że dokumentacja medyczna powinna być sporządzana w języku polskim, aczkolwiek rozpoznanie choroby może być podane także w języku łacińskim (obok rozpoznania w języku polskim).

Ewa Rodzim.

Aktualne na dzień: 12.01.2021 r.